Kiteboarding

Kiteboarding to sport deskowy używający latawca jako napędu. W zależności od środowiska poruszania się deski kiteboarding możemy podzielić na kitesurfing (woda), landkiting (ląd), snowkiting (śnieg), icekiting (lód). Kitesurfing to sport wodny, w którym żeglarz pływa na desce sterując latawcem wykorzystującym siłę wiatru do napędu. W kitesurfing rozróżniamy obecnie główne dyscypliny: freeride (jazda dla zabawy), freestyle (styl dowolny), wave (ujeżdżanie fal), racing (wyścigi po trasie).Mniej popularne dyscypliny to big air (wysokie skoki), hang-time (czas lotu), slalom, foilboarding (jazda na hydroskrzydle), skim (kajtowa „deskorolka”), crossing,

Deska może być jedno lub dwukierunkowa, przypominająca deskę snowboardową lub deskę windsurfingową. W zimie stosowane są deski snowboardowe, narty lub łyżwy. Na lądzie używane są deski na 4 pompowanych kółkach.
Latawiec kiteboardingowy oddalony na zwykle 25m systemie 4 linek, z których 2 środkowe służą do przekazywania mocy a 2 zewnętrzne do kierowania latawcem. System linek kończy się drążkiem sterowniczym (bar) podczepianym do uprzęży (trapezu) sportowca. Latawce dzielą się na miękkie (komórki samo wypełniające się powietrzem) i twarde (z dmuchaną konstrukcją).

Historia
Pierwsze historyczne zapiski o wykorzystaniu latawców do napędu nawodnych jednostek wskazują na Chiny V wieku przed naszą erą! Jednak dopiero w 1826 roku angielski wynalazca George Pocock użył kontrolowanego latawca do napędu powozu. Był to czterolinkowy latawiec z systemem regulacji mocy! Zaprojektował również system kilku połączonych latawców do napędu jachtów. Przez kolejne 150 lat sporadycznie próbowano używać latawców do celów żeglarskich, ale problemy z kontrolą samych latawców i ich „nie pływalności” były nie do rozwiązania. Kajty pozostały na etapie eksperymentów. W 1903 dokonano pierwszego crossingu Kanału Angielskiego z użyciem latawca napędzającego jacht. Dopiero w 1977 roku Holender
Gijsbertus Adrianus Panhuise użył latawca, deski windsurfingowej i trapezu. Dzięki temu może nosić tytuł wynalazcy kitesurfingu. Kolejny przełom nastąpił, gdy dwaj francuscy bracia  Bruno i Dominique Legaignoux opatentowali latawiec z dmuchaną konstrukcją w 1984 roku. Ten wynalazek utrzymujący latawiec na powierzchni wody okazał się punktem zwrotnym w sporcie. W latach 90-tych XX wieku latawce zaczęły pojawiać się na różnych spotach świata ale najbardziej popularne były na Hawajach, gdzie w 1998 roku przeprowadzono pierwsze mistrzostwa świata w kitesurfingu.

Historia kitesurfingu w Polsce
W Polsce latawce do kitesurfingu pojawiły się w 1999 roku. Pierwsza szkoła powstała rok później, a pierwsze Mistrzostwa Polski rozegrane zostały już w 2001 roku. Lata 2001-2004 to okres powolnej popularyzacji sportu głównie na Półwyspie Helskim. Ówczesny sprzęt był wciąż wymagający i nie pozwalał na gwałtowny rozwój jaki nastąpił wraz z pojawieniem się bezpieczniejszych latawców typu bow. Lata 2005-2006 były przełomowe. Bezpieczne latawce ułatwiały naukę. Pojawiły się dwa cykle zawodów o mistrzostwo Polski. Większość szkół windsurfingowych dodała opcję szkolenia na kajcie.
Pojawiły się pierwsze formy organizowania świata kajtowego w Polsce.

Na opis, relacje i wyniki zawodów przeprowadzanych w Polsce lub na świecie z udziałem polskich zawodników zapraszamy na stronę: http://pskite.pl/index.php/zawody/relacje.html oraz http://pskite.pl/index.php/zawody/wyniki.html

Stowarzyszenia
W 2004 roku powstało Polskie Stowarzyszenie Sportów Ekstremalnych Kamikaze, które stało się członkiem wspierającym Polskiego Związku Żeglarskiego w 2006 roku. Uporządkowane zostały sprawy związane z rozgrywaniem zawodów rangi mistrzostw i pucharu Polski.

W 2010 powyższe stowarzyszenie poszerzyło swój skład i zmieniło nazwę na Polskie Stowarzyszenie Kiteboardingu. Pierwszym prezesem został Adam Szymański, sekretarzem Marek Rowiński a wiceprezesami Maciej Boszko, Michał Zieliński, Łukasz Ceran i Mariusz Czapliński. PSKite skupiło swoją główną uwagę wprowadzeniu standardów światowych w rywalizacji sportowej i organizacji zawodów. Jednakże w 2013 w wyniku nacisku środowiska reprezentującego szkoły kitesurfingowe stowarzyszenie rozpoczęło prace przygotowawcze do stworzenia związku sportowego w oparciu o istniejące PSKite, Warszawskie Towarzystwo Kite (działające od 2010) oraz Klubu Sportowego Dobra Marina ze Szczecina (działający od 2011). Prezesem został Łukasz Ceran, wiceprezesem Tomasz Grzymski i Dariusz Wądołowski, członkami zarządu Maciej Boszko, Mariusz Czapliński, Marek Rowiński, Magdalena Węgielnik i Michał Zieliński. W komisji rewizyjnej znaleźli się Adam Szymański, Jarosław Issel i Andrzej Ożóg.

W 2011 powstała Polska Organizacja Instruktorów Kitesurfingu POIK kierowana przez Piotra Kunysza.
Celem POIK jest stworzenie systemu szkolenia oraz licencjonowanie szkół oraz instruktorów kitesurfingowych.

Polski Związek Kiteboardingu skupiający przedstawicieli szerokiego spektrum środowiska ma na celu uporządkowanie systemu szkolenia dla kursantów i instruktorów w Polsce, popularyzację kiteboardingu oraz koordynację zawodów kiteboardingowych.

Inne formy kiteboardingu.

Kiteboarding to szerokie pojęcie skupiające pod jedną nazwą wszystkie sporty deskowe napędzane latawcem. Po lądzie jeździmy na deskorolkach, deskach, mountainboardach, buggy a zimą na nartach, deskach snowboardowych, łyżwach.
Ze względu na panujące warunki formy lądowe nie są tak popularne jak kitesurfing. Jednakże od paru lat przeprowadzane są zawody na lądzie. Warszawskie Towarzystwo Kite zorganizowało pierwsze zawody na śniegu w 2012 w Krynicy Morskiej. Ostatni sezon zimowy był świadkiem przeprowadzonego cyklu snowkite koordynowanego przez PSKite.

Polskojęzyczne pisma kitesurfingowe.

Od 2003 do 2007 ukazywał się KiteSurfing Magazyn. Wydano kilkadziesiąt numerów.
Magazyn Free&Style ukazywał się od 2004 do 2006 roku. Wydano kilkanaście numerów.

W marcu 2014 pojawił się pierwszy od lat papierowy magazyn kite: SurfMag.

Internetowe portale

W internecie głównym portalem o tematyce kite jest siepływa.pl (od 2007) oraz surfmag.pl (od 2011 ale poprzednio działał jako kiteportal.pl od 2009).

Ilu Polaków pływa na kajcie?

Trudne pytanie. Nie ma oficjalnych rejestrów. Na podstawie rozmów ze szkołami KS, obserwacji naszych plaż wynika, że w ciągu istnienia sportu ponad 100 tysięcy Polaków miało kontakt z kiteboardingiem.

Zakładając, że pływanie lewo-prawo bez utraty wysokości jest wyznacznikiem umiejętności pływania, możemy strzelać, że jest w Polsce około 20 tysięcy kajterów.

Nadal nie wiemy ilu jest faktycznie instruktorów. Mamy nadzieję, że działalność PZKite przyczyni się do uporządkowania systemu szkolenia oraz popularyzacji kiteboardingu w Polsce.

Szkoły kitesurfingowe.

Znajdują się na całym polskim wybrzeżu ale głównym miejscem to Półwysep Helski. Nie ma nigdzie oficjalnego rejestru wszystkich szkół. Mamy szkoły stacjonarne z profesjonalnymi bazami, mniejsze szkoły oraz nawet szkoły „uczące z busa”. 

Zawodnicy.

Polscy zawodnicy udowodnili przynależność do czołówki światowej. Największe indywidualne sukcesy odnosi Karolina Winkowska we freestyle. Zdobyła już Mistrzostwo Świata w 2012 a aktualnie jest vicemistrzynią. Joanna Litwin, Ania Grzelińska, Michalina Laskowska, Hela Brochacka, Wiktoria Rosińska to dziewczyny z pierwszej światowej ligi freestyle. Wśród panów sukcesy na arenie międzynarodowej do tej pory odnieśli: Jan Korycki, Łukasz Ceran, Victor Borsuk, Maciej Kozerski, Marek Rowiński Jr, Tomasz Daktera, Denis Żurik.

W racingu aktualnie mamy aż trzech Polaków w czołówce światowej: Błażej Ożóg (2) Maksymilian Żakowski(3) i Tomasz Janiak (13). Wśród dziewczyn na miejscu drugim jest Agnieszka Grzymska. Agnieszka Bilska (20), Paulina Ziółkowska (24), Edyta Gwizdała (27).

O ich sukcesach można poczytać na stronie pskite.pl

Polskojęzyczne książki dotyczące kitesurfingu:

Kite. Szkoła kitesurfingu. Dariusz Ziomek

Kitesurfing. Bezpieczny i łatwy. Piotr Kunysz

Kitesurfingowe Prawo Drogi. Marek Rowiński

Droga na Olimpiadę

Kiteracing był głównym motorem napędowym do wejścia kiteboardingu do programu igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro 2016. Komitet Olimpijski nie zgodził się na przyznanie 11 medalu dla sportów żeglarskich. W związku z tym ISAF w maju 2012 podjął brutalną decyzję o usunięciu klasy windsurfingowej RSX. Wywołało to medialną wojnę i podzieliło środowisko sportów deskowych.
W kontrowersyjnych okolicznościach decyzja ta została cofnięta w listopadzie 2012 roku na zjeździe ISAF. Entuzjazm IKA i zawodników racing nie odzyskał poziomu sprzed zebrania w Dublinie.
W efekcie nie pojawimy się w Rio 2016 natomiast mamy już niemalże obiecany dodatkowy medal jako 11 konkurencja żeglarska w tokijskich igrzyskach 2020. Nieznana jest jeszcze forma nowej klasy olimpijskiej. Najbliższe 2 lata zdecydują o wyborze formatu olimpijskiego.